دوو - Daewoo
دوو (به کره‌ای 대우و به انگلیسیDaewoo ) یک شرکت خودروسازی مستقر در کره جنوبی بود که در تاریخ ۲۲ مارس ۱۹۶۷ توسط کیم وو چونگ در سئول تأسیس شد. نام این شرکت از دو بخش تشکیل شده است: "Dae" که در زبان کره‌ای به معنای "عالی" و "Woo" که از نام بنیان‌گذار این شرکت گرفته شده است.
شرکت «نشنال موتورز» در سال ۱۹۳۷ تأسیس شد و طی سال‌های مختلف نام خود را تغییر داد. در سال ۱۹۸۲، پس از خریداری شرکت توسط گروه دوو، نام آن به «دوو موتورز» تغییر یافت. با بروز مشکلات مالی در این شرکت، در سال ۲۰۰۲ بیشتر دارایی‌های آن به قیمت ۱٫۲ میلیارد دلار به جنرال موتورز فروخته شد و این شرکت به یکی از شرکت‌های تابعه جنرال موتورز تبدیل شد. در نهایت، در سال ۲۰۱۱ نام «دوو» به طور کامل حذف و نام شرکت به «جی‌ام کره» تغییر یافت، درحالی‌که برند دوو با برند شورلت جایگزین شد.
قبل از بحران مالی آسیای ۱۹۹۷، دوو پس از هیوندای، دومین شرکت بزرگ کره جنوبی بود. در آن زمان، سامسونگ و ال‌جی به ترتیب در رتبه‌های سوم و چهارم قرار داشتند. این شرکت بیش از ۲۰ شرکت تابعه و زیرمجموعه داشت که برخی از آن‌ها مانند دوو الکترونیکس، تاتا دوو و کشتی‌سازی دوو امروزه به‌عنوان شرکت‌های مستقل در صنایع مختلف فعال هستند. اما کارخانه‌های خودروسازی این شرکت به جنرال موتورز فروخته شد و در حال حاضر تحت برند جی‌ام کره به فعالیت خود ادامه می‌دهند.
تاریخچه
این شرکت در سال ۱۹۳۷ با نام «نشنال موتورز» در بوپیئونگ - گو، اینچئون، کره و تحت استعمار ژاپن تأسیس شد. در نوامبر ۱۹۶۲، نام شرکت به «سائنارا موتورز» تغییر یافت و به مونتاژ و فروش مدل داتسون بلوبرد پی‌ال ۳۱۰ مشغول شد. سائنارا که نخستین خودروساز کره جنوبی بود، با تأسیسات مونتاژ مدرن و به‌دنبال سیاست‌های دولت کره جنوبی برای ارتقای صنعت خودروسازی در آن زمان بنیان‌گذاری شد. این شرکت در سال ۱۹۶۵ توسط صنایع شینجین خریداری شد و پس از آن به همکاری با تویوتا پرداخت که نتیجه آن تغییر نام به «شینجین موتورز» بود.
پس از قطع همکاری تویوتا در سال ۱۹۷۲، شینجین موتورز یک سرمایه‌گذاری مشترک با جنرال موتورز تحت نام «جی‌ام کره» راه‌اندازی کرد. در سال ۱۹۷۶، نام شرکت مجدداً به «سائهان موتورز» تغییر یافت. کمی بعد، این شرکت فروش مدل رکورد خود را تحت برند جی‌ام کره آغاز کرد و به عرضه مدل شورلت ۱۷۰۰ که نسخه‌ای از هولدن تورانا بود، پرداخت.
پس از آن که گروه دوو از ژانویه ۱۹۸۳ کنترل این شرکت را به دست گرفت، نام شرکت به طور رسمی به «دوو موتورز» تغییر یافت. تا سال ۱۹۹۶، تمامی خودروهای تولیدی این شرکت بر پایه مدل‌های جنرال موتورز طراحی و ساخته می‌شدند.
اکتساب و فروش سانگ‌یانگ موتور
در سال ۱۹۹۸، پس از بحران مالی آسیا، دوو موتورز مالکیت شرکت سانگ‌یانگ موتور را که در تولید خودروهای چهارچرخ محرک تخصص داشت، به دست آورد. اما در سال ۲۰۰۰ و به دنبال بروز مشکلات مالی جدی برای شرکت مادر، دوو مجبور شد سانگ‌یانگ را بفروشد. مدل‌های سانگ‌یانگ در کره جنوبی تحت نام «دوو - سانگ‌یانگ» و در سایر مناطق با برند «دوو» به فروش می‌رسیدند. مدل پرچم‌دار سانگ‌یانگ، لیموزین چیرمن، با مدل‌های دوو ادغام شد و به «دوو چیرمن» تغییر نام یافت. همچنین جلوپنجره سه‌تکهٔ دوو بر روی این مدل نصب شد.
فروش دوو به جنرال موتورز
تا سال ۱۹۹۹، گروه دوو با بحران مالی مواجه شد و مجبور به فروش بخش خودروسازی خود شد. شرکت‌های مختلفی همچون هیوندای (وابسته به دایملرکرایسلر)، فورد موتور و اتحاد جی‌ام - فیات به‌عنوان خریداران احتمالی معرفی شدند. در نهایت، جنرال موتورز در سال ۲۰۰۲ منابع دوو موتورز را به قیمت ۱٫۲ میلیارد دلار خریداری کرد.
در همان سال، شرکت خودروهای تجاری دوو از دوو موتور جدا شد و در سال ۲۰۰۴ توسط تاتا موتورز، بزرگ‌ترین تولیدکننده خودروهای سواری و تجاری هند، خریداری گردید.
محصولات
- دوو اسپرو
- دوو تاکوما
- دوو توسکا
- دوو تیکو
- دوو سیلو
- دوو کالوس
- دوو لاستی
- دوو لانوس
- دوو لگانزا
- دوو لومن
- دوو ماتیز
- دوو مگنوس
- دوو نوبیرا
دوو ريسر
دوو ریسر، یک خودروی چابک با هندلینگ عالی بود که در دو نسخه هاچ‌بک و سدان عرضه می‌شد. در مدل 1994 دنده‌دستی این خودرو، پیشرانه‌ای 1598 سی‌سی به کار رفته که قادر به تولید 100 اسب‌بخار قدرت در دور موتور 5800 و 135 نیوتن‌متر گشتاور در دور 3400 است. این قدرت از طریق یک جعبه‌دنده پنج‌سرعته به چرخ‌های جلو منتقل می‌شود. موتور ریسر به‌صورت فول‌انژکتور طراحی شده و ضریب تراکمی آن برابر با 9.8:1 است.
دوو ریسر علاوه بر طراحی آیرودینامیکی بسیار خوب، از هندلینگ مناسبی برخوردار است و در مجموع خودرویی با ایمنی بالا به شمار می‌آید. از جمله تجهیزات رفاهی و ایمنی این خودرو می‌توان به آنتن برقی، چراغ‌مطالعه برای سرنشینان عقب، شیشه‌های برقی جلو و عقب، ساعت دیجیتال، کمربند ایمنی سه‌تایی برای سرنشینان عقب، دور موتور، کولر، تنظیم نور چراغ‌های پشت آمپر، تنظیم سرعت برف‌پاک‌کن، چراغ صندوق‌عقب، داشبورد مدرن، صندوق‌عقب جادار، شیشه گرمکن عقب، آینه‌ی شب و روز، صندوق پران و فرمان هیدرولیک اشاره کرد. این ویژگی‌ها باعث می‌شدند که دوو ریسر در زمان خود خودرویی با امکانات رفاهی و ایمنی قابل‌توجه باشد.
سيلو
دوو سیلو، یک سدان اقتصادی کره‌ای، پس از توقف تولید در سال 1384 و در دوره‌ای که توسط کرمان موتور تولید می‌شد، شهرت زیادی در بازار ایران پیدا کرد. این خودرو که نسخه فیس‌لیفت شده دوو ریسر بود، در رقابت با پژو 405 و سمند قرار داشت و به دلیل استهلاک پایین و دوام فنی بالا، پس از توقف تولید به محبوبیت رسید.
دوو سیلو با اسامی مختلف در بازارهای مختلف عرضه می‌شد و پس از توقف تولید، به رقیب جدی پراید و تیبا تبدیل شد. حتی لیفان 520 نیز به عنوان رقیب آن در بازار ایران شناخته می‌شد. اما از معایب آن می‌توان به ایمنی ضعیف بدنه، عدم وجود کیسه هوا و سیستم ترمز ناکافی اشاره کرد.
امروزه، دوو سیلو پس از بیش از یک دهه تولید و محبوبیت، به خودرویی حاشیه‌ای در بازار تبدیل شده است. دشواری در دسترسی به قطعات یدکی و تکنولوژی قدیمی باعث شده تا مشتریان تمایل کمتری به خرید آن داشته باشند.
اسپرو 2000
دوو اسپرو از سال 1990 تا 1997 تولید شد. این خودرو با موتورهای 1.5، 1.8 و 2 لیتری طراحی گردید و مجهز به موتورهای بنزینی و دیزلی بود. تعداد سیلندرهای آن 4 عدد بود و جعبه‌دنده‌های آن هم به‌صورت ۵سرعته دستی و هم اتوماتیک عرضه می‌شد.
در بخش سیستم ترمز، دوو اسپرو از ترمز دیسکی برای چرخ‌های جلو و ترمز کاسه‌ای برای چرخ‌های عقب بهره می‌برد. شیشه جلو برقی بود، درحالی‌که شیشه‌های عقب به‌صورت دستی عمل می‌کردند. طراحی اتاق خودرو در طول این مدت تغییری نداشت.